ISO در عکاسی به چه معناست؟

مدیر وبسایت

ISO یا حساسیت یکی از ارکان مهم در عکاسی است. ISO به میزان حساسیت دوربین نسبت به نور گفته می شود. هر چه میزان ISO کوچکتر باشد، حساسیت به نور کمتر است.

سنسور مولفه ای است که به واسطه آن دوربین می تواند حساسیت نسبت به نور را تغییر دهد.
سنسور تصویر و یا به اختصار سنسور، یکی از مهمترین و در عین حال گران ترین اجزای دوربین است.
در دوربین مسئولیت جمع آوری نور و تبدیل آن به تصویر را بر عهده سنسور می باشد.

با افزایش حساسیت، سنسور دوربین بدون نیاز به فلاش می تواند در محیط های کم نور نیز به ثبت تصاویر بپردازد.
اما با حساسیت بیشتر ممکن است تصویر دارای نویز شود.
نویز به صورت نقطه های ریز بر روی تصویر ظاهر می شود.
در تصویر زیر نویز و تفاوت میزان ISO کاملاٌ آشکار است.

تصویری که با ایزو 3200 گرفته شده است نویز بیشتری نسبت به ایزو 200 دارد.

در تمامی دوربین های دیجیتال گزینه ای به نام Base ISO وجود دارد.
این گزینه نشان دهنده کمترین میزان ISO می باشد.
کمترین میزان ISO که سنسور می تواند به واسطه آن به تولید تصاویر با کیفیت و بدون نویز بپردازد.
در برخی از دوربین های دیجیتال میزان ایزو پایه برابر با 50 و یا 80 است.
اما به طور معمول این میزان از 100 یا 200 شروع می شود.
در حالت بهینه، می بایست برای دستیابی به بالاترین کیفیت تصاویر، ایزو پایه را حفظ کرد.
اگر چه در اکثر مواقع مخصوصاً در زمانیکه محیط کم نور است، حفظ این میزان برای ایزو امکانپذیر نمی باشد.

معمولاٌ مقادیر ایزو از 100 شروع می شود و بر طبق تصاعد هندسی با قدر نسبت 2، این اعداد رشد می کنند.
بنابراین دنباله ISO عبارت است از 100، 200، 400، 800، 1600، 3200، 6400 و …
در هر مرحله که اعداد بزرگتر می شوند، حساسیت سنسور نیز دو برابر افزایش می یابد.
لذا، ایزو 400 چهار برابر ایزو 100 و ایزو 1600 شانزده برابر ایزو 100 به نور حساس است.
حساسیت 16 برابری بدان معناست که زمان مورد نیاز برای گرفتن تصاویر باید 1/16 برابر شود.
نسبت سرعت ثبت تصویر و میزان ایزو در زیر آمده است:
ایزو 100 – 1 ثانیه
ایزو 200 – 1/2 ثانیه
ایزو 400 – 1/4 ثانیه
ایزو 800 – 1/8 ثانیه
ایزو 1600 – 1/16 ثانیه
ایزو 3200 – 1/32 ثانیه
سنسور دوربین با ISO 100 ،دقیقا 1 ثانیه برای ثبت تصویر نیاز دارد.
با تغییر به ایزو 800، می توان همان تصویر را در 1/8 ثانیه برابر با 125 میلی ثانیه ثبت کرد.
این نکته انقلاب بزرگی در صنعت عکاسی پدید آورده است.
با این قابلیت دوربین ها، می توان تصاویر اجسام متحرک را در کمترین زمان ممکن ثبت کرد.

تصویر مرغان دریایی در 1/2000 ثانیه و با ایزو 800 گرفته شده اند.
سنسور دوربین برای ثبت این تصویر 1/2000 ثانیه نیاز داشته است.
با ISO 100، سنسور برای ثبت تصویر به 8 برابر زمان 1/2000 ثانیه نیاز داشت.
در این سرعت، تصویر دچار تاری می شود زیرا پرندگان با سرعت بیشتری در حال پرواز می باشند و موجب از دست رفتن کلی تصویر می باشد.

هنگامی که نور بسیار زیادی وجود دارد، برای دستیابی به بیشترین جزئیات و بالاترین کیفیت ممکن میتوان از کمترین میزان ISO استفاده کرد.
در محیط های کم نور یا تاریک نیز می توان از کمترین میزان ISO استفاده کرد.
زمانی که با نوردهی طولانی و سرعت پایین می توان از سوژه عکاسی کرد.
در این تصویر برای دستیابی به بیشترین جزئیات، ISO بر روی کمترین میزان تنظیم شده است.
سرعت ثبت تصویر نیز بر روی 5 ثانیه قرار داده شده است.
این سرعت یک نور دهی طولانی (long exposure) به شمار می آید.
فردی که بر روی صندلی نشسته، ثابت است.
فردی دیگر به اندازه لحظه کوتاهی وارد صحنه شده است که اصطلاحا به شکل “روح” به چشم می آید.

هنگامی که نور مورد نیاز برای ثبت سریع تصویر موجود نمی باشد.
برای ثبت تصاویر متحرک هنگام عکسبرداری در فضای بسته و بدون فلاش، ایزو بالا مورد نیاز است.
هنگامی که سرعت بالا برای ثبت تصاویر مورد نیاز است.
البته قبل از افزایش ISO باید به وجود نویز بر روی عکس توجه کرد.