عکاسی در شب با دوربین دیجیتال

برای عکاسی در شب با دوربین دیجیتال باید مشکلات فراوانی را حل کنیم. اما خواستن توانستن است. پس بجای اینکه این مسائل را مانع بدانیم، بهتر است که از آنها استفاده کنیم. بدین ترتیب می توانیم عکس هایی بگیریم که فضا و محیط آنها مختص مناظر شب است.

فرمت RAW

• به دلیل ترکیب منابع نور عکاسی در شب با دوربین دیجیتال، بهتر است عکاسی با فرمت خام یا همان RAW انجام دهیم.
• فایل RAW اجازه تغییرات زیادی را در ترازکردن سفیدی و تنظیمات رنگهای مختلف را می دهد.
• فرمتهای jpeg یا tiff در پردازش رنگها قابلیت کمی دارند.
• فایل های RAW همچنین دامنه دینامیکی (dynamic range) بیشتری نسبت به فایل های jpeg دارند.
• فایل های RAW برای هر یک ۱۶ بیت داده از کانال های رنگی قرمز، سبز و آبی  استفاده می کنند.
• عمق بیتی بالا به دوربین اجازه می دهد تا در شرایط نوری با کنتراست بسیار بالا که در آن تفاوت بین سایه و قسمت روشن شدید است، تصاویر بهتری ثبت کند.

دامنه دینامیک

• به تفاوت مقدار روشنایی بین تاریکترین و روشنترین نواحی عکس که دارای جزئیات قابل تشخیص گفته می شود.
• مشخص می‌کند که چه طیفی از روشنایی بین تاریک‌ترین قسمتهای حاوی جزییات تا روشن‌ترین قسمتها وجود دارد.
• هر چقدر این فاصله بیشتر باشد، عکس دارای محدوده دینامیکی بیشتری است.
• محدوده دینامیکی بیشتر یعنی در نواحی بیشتری در قسمتهای تاریک و روشن دارای جزییات قابل تشخیص هستند.
• واحد سنجش دینامیک رنج، EV یا Exposure Value است.
• این مقدار محدوده دینامیکی در وسایل و مدیاهای مختلف، متفاوت است.
• مثلاً دوربین‌های عکاسی دیجیتال SLR دارای دینامیک رنج حدود 8-6 و چشم انسان دارای دینامیک رنج 14EV است.
• برای عکاسی در شب با دوربین دیجیتال دامنه دینامیک مهم است.

عکاسی HDR

• در بسیاری موارد دوربین قادر نیست عکسی بگیرد که کل نواحی عکس دارای جزئیات باشند و قابل دیدن شوند.
• راهی که برای حل این مشکل وجود دارد این است که چند عکس با نورسنجی‌های مختلف بگیریم.
• سپس از پردازش تلفیقی چند عکس با نورسنجی‌های مختلف، به یک عکس برسیم که دارای دینامیک رنج بالا است.
• این مسئله اساس روش عکاسی HDR را تشکیل می‌دهد.
• عکاسی HDR روش مناسبی برای عکاسی در شب با دوربین دیجیتال است.

نوردهی

• نوردهی را می توان از طریق تنظیم دیافراگم لنز، تغییر سرعت شاتر و یا تنظیم مقدار ISO در دوربین کنترل کرد.
• مُدهای عکاسی (mode dial) بر روی دوربین به شما اجازه می دهد تا تنظیمات نوردهی را کنترل کنید.
• حالت های نوردهی معمولا با حروف M، A، S و P تعیین شده اند.
• M دستی Manual
• A اولویت دیافراگم Aperture priority
• S اولویت شاتر Shutter priority
• P مُدهای برنامه Program modes
• معمولا از حالت نوردهی دستی برای کنترل مقدار نور ورودی به دوربین استفاده کنید.
• مُد نوردهی دستی (M) به شما کنترل کامل بر هر سه پارامتر نوردهی را می دهد.
• اولویت شاتر (S) و حالت برنامه (P) برای عکاسی در شب با دوربین دیجیتال مناسب نیستند.

نورسنجی عکاسی در شب با دوربین دیجیتال

• نورسنج دوربین تنظیمات متفاوتی برای شرایط نوری مختلف دارد.
• حالت های سنجش چند ناحیه Multi-zone
• تمرکز بر میانه Centre Weighted
• نقطه ای Spot
• نقطه ای Spot رایج ترین حالات نورسنجی است که مورد استفاده قرار می گیرد.
• نورسنجی چند ناحیه ای برای اکثر شرایط عکاسی و عکاسی در شب با دوربین دیجیتال دقیق تر است.

تراز سفیدی

• چون دوربین آسمان شب را آبی می بیند بهتر است تراز سفیدی را تنظیم کنید.
• اگر با فرمت RAW عکس بگیرید تراز سفیدی در عکاسی در شب با دوربین دیجیتال مسئله مهمی نیست.
• داده های فرمت RAW بعد از اینکه عکس گرفته شد، اجازه دستکاری گسترده تراز سفیدی در نرم افزار را می دهند.
• برای مناظر شهری معمولا با فرمت RAW با تنظیم تراز سفیدی تنگستن (tungsten) یا نئون (neon) عکس می گیرند.
• همیشه می توانید از تنظیمات تراز سفیدی خودکار استفاده کنید یا تراز سفیدی را در مرحله پس پردازش انجام دهید.
• اگر تصمیم دارید با فرمت jpeg یا tiff عکس بگیرید، باید هنگام گرفتن عکس تراز سفیدی را به دقت تنظیم کنید.
• تراز سفیدی را تنظیم می کنیم تا رنگ ها در عکس به درست ترین شکل ممکن نمود پیدا کنند.

حالتهای تنظیمات تراز سفیدی

• حالت اتوماتیک یا خودکار: دوربین به شکل خودکار با توجه به نور محیط بهترین حدس را در رابطه با تراز سفیدی می زند و همان را به کار می گیرد. البته این حالت برای عکاسی در شب با دوربین دیجیتال مناسب نیست.
• حالت تنگستن: بیشتر برای عکس برداری با استفاده از لامپ های حبابی و در محیط داخلی استفاده می شود. در این حالت دوربین رنگ نور را کمی سرد می کند تا به تعادل برسد.
• حالت فلورسنت: برای عکس برداری زیر نور مهتابی یا فلورسنت استفاده می شود. در این حالت دوربین رنگ نور را کمی گرم می کند تا به تعادل برسد.
• حالت نور روز یا آفتابی: این حالت در همه ی دوربین ها مشاهده نمی شود زیرا در این حالت تراز سفیدی به شکل نرمال تنظیم می شود و تغییری در رنگ نور عکس حاصل نمی شود.
• حالت ابری: این حالت معمولا در هوای ابری استفاده می شود و رنگ نور را کمی گرم تر از حالت نرمال می کند.
• حالت فلاش: معمولا فلاش دوربین نوری با دمای رنگ نور سرد از خود منتشر می کند به همین دلیل در این حالت رنگ نور عکس کمی گرم می شود تا به تعادل برسد.
• حالت سایه: معمولا نوری که در سایه ها دیده می شود کمی سردتر از نور مستقیم خورشید است به همین دلیل در این حالت دمای رنگ نور کمی گرم می شود تا به تعادل برسد.

تنظیم دستی تراز سفیدی

• در اکثر مواقع با استفاده از حالتهای پیش فرضی که در بالا توضیح داده شد می توانید به نتایج دلخواه برسید.
• البته بعضی از دوربینهای دیجیتال امکان تنظیم دستی تراز سفیدی را نیز به شما می دهند.
• این تنظیمات به اینکه از لنزهای فوکوس دستی استفاده می کنید یا فوکوس خودکار بستگی دارد.

فوکوس خودکار

• اگر از لنزهای فوکوس خودکار استفاده می کنید، بهتر است از حالت single auto-focus استفاده کنید.
• حالت فوکوس خودکار متوالی Continuous auto-focus، فوکوس را به طور مداوم حفظ می کند.
• فوکوس خودکار متوالی برای سوژه هایی که در حال حرکت سریع هستند، مفیدتر است.
• این حالت باتری را سریع تر خالی می کند.
• به طور مستمر در شرایط کم نور معمول عکاسی در شب با دوربین دیجیتال فوکوس کند.
• هنگامی که سیستم فوکوس خودکار، فوکوس را بر سوژه شما قفل کرد، باید به مُد فوکوس دستی تغییر حالت دهید.
• وقتی شما دکمه شاتر را فشار می دهید، لنز دیگر به جستجو یا تلاش برای تنظیم فوکوس مجدد ادامه ندهد.
• با لنزهای فوکوس دستی شما هیچ گزینه دیگری جز اینکه دوربین را روی حالت فوکوس دستی تنظیم کنید، ندارید.

عمق میدان

• عمق میدان ناحیه ای در جلو و پشت نقطه ی فوکوس است که واضح به نظر می رسد.
• میزان عمق میدان تا حدودی به تنظیمات دوربین، فاصله کانونی لنز و دیافراگم وابسته است.
• بهترین راه برای درک نحوه ی عملکرد عمق میدان آوردن مثالی عملی است.
• فرض کنید که با لنزی 24 میلیمتری که بر روی نقطه ای در فاصله ی یک متری از دوربین فوکوس شده عکاسی می کنید.
• برای این که تصویر واضحی داشته باشید، دیافراگم را بر روی f/11 قرار می دهید.
• در این حالت هر چیزی که در فاصله ی 73 سانتیمتری تا 157 سانتیمتری وجود داشته باشد، واضح ثبت خواهد شد.
• در این حالت هر چیزی که در فاصله یک متری از دوربین قرار دارد واضح است.
• بعد از آن همه چیز رفته رفته وضوح کمتری پیدا می کند تا به نقطه ای می رسیم که وضوح کاملاً از دست می رود.
• در تعیین میزان عمق میدان، اندازه سنسور دوربین نیز به اندازه ی فاصله کانونی و دیافراگم تاثیرگذار است.

محاسبه ابر کانونی

• همان طور که ملاحظه شد، فوکس کردن بر روی بی نهایت تا حدی زیادی عمق میدان را هدر می دهد.
• در اینجاست که با استفاده از فاصله ابرکانونی می توان به نتایج بهتری دست یافت.
• فاصله ابرکانونی را از فرمول H = f×f/N×c + f می توان محاسبه کرد.
• که در آن f فاصله کانونی لنز، N عدد دیافراگم و c قطره دایره اغتشاش است.
• اگر از دوربین فول فریم با لنز 50 میلیمتری در دیافراگم f/8 استفاده کنیم و قطر دایره اغتشاش نیز 0.03 میلیمتر در نظر گرفته شود، فاصله ابرکانونی 10.46 متر به دست خواهد آمد.
• بنابراین اگربر روی سوژه ای واقع در 10.46 متری از دوربین فوکوس کنیم، تمامی اشیا واقع در نصف آن فاصله تا بینهایت (یعنی از 5.23 متری تا بینهایت) دارای فوکوس قابل قبولی خواهند بود.

اگر صحنه از عمقی زیاد یا شی در پیش زمینه برخوردار نباشد، چطور این کار انجام می شود؟

• در این حالت هرچند فاصله ابرکانونی دیگر کارایی ندارد.
• همچنان می توان از روشهای دیگر برای به حداکثر رساندن عمق میدان وضوح بهره گرفت.
• در چنین شرایطی استفاده از قانون یک سوم برای عکاسی در شب با دوربین دیجیتال توصیه می شود.
• اگر از لنزهای فوکوس دستی استفاده می کنید، اطلاعات فاصله کانونی و دیافراگم بیشینه را به طور دستی وارد کنید.

ISO عکاسی در شب با دوربین دیجیتال

• با انتخاب ISO پایه، که معمولا حدود ISO100 است، میزان نویز را در تصاویر حداقل نگه خواهید داشت.
• این کار همیشه امکان پذیر نیست، و در برخی از مواقع لازم است که مقدار ISO را افزایش دهید.
• معمولا دو نوع تنظیمات کاهش دهنده نویز در دوربین ها وجود دارد: کاهش نویز ایزو بالا  و کاهش نویز نوردهی طولانی.
• کاهش نویز ISO بالا تنها برای سوژه های خاص مانند عکاسی نجومی ضروری است.
• در اکثر مواقع از تنظیمات ISO پایین برای عکاسی در شب با دوربین دیجیتال استفاده کنید.
• کاهش نویز نوردهی طولانی برای نوردهی هایی با مدت بیش از یک ثانیه استفاده می شود.
• این مورد به کاهش نویز ناشی از گرم شدن بیش از حد حسگر در طول نوردهی طولانی کمک می کند.
• کاهش نویز نوردهی طولانی مدت زمانی که دوربین نیاز به پردازش و ذخیره تصاویر دارد را دو برابر می کند.
• این بدان معنی است که باتری تنها نیمی از مدت زمان خود را دوام خواهد آورد.
• هر دو نوع کاهش نویز را می توان در نرم افزار بر روی فایل ها انجام داد.

براکتینگ – bracketing برای عکاسی در شب با دوربین دیجیتال

• اجازه می دهد تا چندین عکس را به طور متوالی و سریع با محدوده ای از نوردهی های مختلف بگیرید.
• می توانید با استفاده از نرم افزار فایل های جداگانه را به یک تصویر با دامنه دینامیکی بالا ترکیب کنید.
• هنگام براکت گذاری نوردهی، باید دوربین را درحالت عکاسی پیوسته continuous تنظیم کرده و دکمه شاتر دوربین یا ریموت کنترل را پایین نگه دارید تا یک توالی سریع تصاویر ایجاد شود.
• اگر به سرعت شاتر طولانیتر نیاز دارید، باید دوربین را بر روی حالت «Bulb» تنظیم کنید و از ریموت کنترل دوربین باسیم یا بیسیم برای باز نگه داشتن شاتر برای مدت زمان های طولانی تر استفاده کنید.

قابلیت افق مجازی (virtual horizon)

• به شما اجازه می دهد تا خط افق خود را تراز و صاف به تصویر بکشید.
• این کار در شرایط کم نور که در آن دید واضحی از افق ندارید می تواند بسیار مفید باشد.
• کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که خطوط عمودی مانند خطوط ساختمان ها صاف باشند.

سرعت شاتر

• اکثراٌ در عکاسی در شب با دوربین دیجیتال از سرعت شاتر بین یک و ده ثانیه استفاده می کنند.
• اکثر دوربینها به شما اجازه خواهند داد تا سرعت شاتر را تا مدت زمان ۳۰ ثانیه تنظیم کنید.
• اگر ریموت ندارید، می توانید از تایمر خودکار برای اجتناب از دست زدن به دوربین در طول مدت نوردهی استفاده کنید.
• نوردهی طولانی، لرزش به وجود آمده بر اثر لمس کردن دکمه شاتر روی دوربین می تواند باعث تار شدن عکس شود.

نمایشگر

• از آنجا که عکاسی در شب با دوربین دیجیتال در نور کم انجام می شود، صفحه نمایش به راحتی قابل خواندن است.
• صفحه نمایش LCD یک ابزار بسیار مهم برای بررسی فوکوس و رنگ و برای به دست آوردن نوردهی صحیح است.
• هنگامی که می خواهید عکس بگیرید، از صفحه نمایش برای زوم کردن بر روی سوژه خود استفاده کنید.
• قابلیت بررسی سریع عکس یکی از مزیتهای بزرگ دوربین های دیجیتال است.
• این قابلیت برای بررسی نوردهی صحیح نیز بسیار مفید می باشد.

تثبیت کننده تصویر

• فعال بودن لرزشگیر وقتی که دوربین روی یک سه پایه است می تواند کیفیت تصویر را کاهش دهد.
• ایزو  را افزایش دهید تا بتوانید سرعت شاتر را سریعترکرده و عکس ها را بدون سه پایه بگیرید.
• اگر در لنز یا دوربین خود ثبات بخشی تصویر image stabilization دارید از آن استفاده کنید.
• از آنجا که اغلب از سه پایه در عکاسی در شب با استفاده می کنید، گزینه لرزشگیر را غیر فعال کنید.
• بسته به اینکه از کدام سیستم دوربین استفاده می کنید، این گزینه ممکن است یک سوئیچ بر روی لنز یا یک آیتم منو در خود دوربین باشد.

تهیه شده توسط EXIF.ir