چشم ما بهتر است یا دوربین؟ چگونه دوربین عملکردی شبیه به چشم ما دارد؟ این سوال‌ها ممکن است در ذهن شما نیز پیش آمده باشد. سوالات زیادی در زمینه مقایسه دوربین و چشم انسان وجود دارد که بشر همیشه درصدد آن است که در رابطه با آن بداند.
فرض کنید در پارک نشسته‌اید و پروانه‌ای روی گلی رو به روی شما می‌نشیند. چشم شما به پروانه نگاه می‌کند و هر حرکت پروانه را دنبال می‌کند. پروانه شروع به پرواز می‌کند و چشم شما آن را دنبال می‌کند. شما تصویری مداوم از پروانه می‌بینید و تمام جزئیات حرکت آن را می‌بینید، ولی دوربین از هر حرکت پروانه یک شات عکس می‌گیرد و هر حرکت آن باید ثبت شود و نمی‌تواند تصویری مداوم به ما بدهد. حتی درزمینه فوکوس کردن، چشم شما به‌راحتی در هر شرایط نوری می‌تواند بر هر سوژه‌ای که بخواهد فوکوس کند و توجه خود را بر روی آن سوژه بهتر کند حتی اگر نور در محیطی که شما هستید بسیار کم یا زیاد باشد. حتماً شما هم به این نکته دقت کرده‌اید که چشم انسان در محیط‌های تاریک به نور تاریک عادت می‌کند و بعد از چند دقیقه، حتی اگر نور بسیار کمی نیز در محیط باشد شما قادر به شناسایی اجسام در محیط هستید.
دوربین‌های فیلمبرداری و عکاسی بسیاری زیادی بازار شده است که کیفیت بسیار خوبی دارد، اما هیچ‌کدام به‌اندازه چشم ما منحصربه‌فرد نیستند و ساختار یکتایی ندارند.
خطای دید
- چشم ما از داده‌هایی که از طریق بازسازی ذهنی وارد مغز ما می‌شود جسم را ارزیابی و مشاهده می‌کند.
- نه از طریق نورهایی که به جسم می‌خورد.
- در عکس زیر نمونه ای از خطاهای دید، مشاهده می‌شود.
- علت رخ دادن آن‌ها اطلاعاتی است که از طریق این تصاویر به ذهن ما می‌رسد.
- چشم ما چیزی می‌بیند ولی مغز چیز دیگری برداشت می‌کند.
حرکت در تصویر و فاصله‌های اشتباه
- در عکس‌های زیر دو نمونه خطای دید را می‌بینیم.
- در عکس اول، در واقع فاصله میان خطوط یک اندازه است و هیچ خط کجی در تصویر وجود ندارد.
- ولی به دلیل خطای دید ما این خط‌ها را کج می‌بینیم.
- تصویر دوم تصویر هیچ‌گونه حرکتی ندارد ولی ما بعضی نقاط را متحرک می‌بینیم.
نوارهای خاکستری
- به تصویر سوم توجه کنید.
- در این تصویر چند تن رنگی خاکستری وجود دارد؟
- کدام تیره و کدام روشن است؟
- هر چه به لبه‌های عکس نزدیک می‌شویم تشخیص تفاوت میان دو تن رنگی سخت‌تر می‌شود.
- شاید این خطای دید باعث شود در جنگ میان دوربین وچشم انسان ما یک امتیاز به نفع دوربین حساب کنیم.
- همان‌طور که دیدید چشم در بسیاری از موارد دچار اشتباه و خطای دید می‌شود.
- در واقع چیزی که نیست از طریق اطلاعاتی که از مغز ما فرستاده می‌شود، دیده می‌شود.
بررسی اجمالی تفاوت‌ها
- مفاهیمی در بین دوربین و چشم ما یکسان است مثل زاویه دید، کیفیت وضوح جزئیات، حساسیت و گستره دید
- این مفاهیم تقریباً در میان دوربین و چشم انسان به صورت یکسان تعریف شده‌اند.
- به سادگی می‌توانیم تفاوت میان چشم و دوربین را تشخیص دهیم.
- مفاهیمی مانند عمق میدان، وایت بالانس مفاهیمی هستند که در چشم و دوربین یکسان تعریف نشده‌اند.
- در عین حال مقایسه بین آن‌ها سخت است.
زاویه دید
- این فاکتور به‌وسیله فاصله کانونی برای لنز تعریف می‌شود.
- برای مثال لنزهای تله فتو فاصله کانونی بیشتری دارند.
- لنزهای واید فاصله کانونی کمتری دارند.
- در نهایت لنزهای واید زاویه دید بازتری به ما می‌دهند.
- مقایسه دوربین با چشم انسان در این زمینه کمی پیچیده است.
- در زمینه زاویه دید ما چشم را بر اساس سه فاکتور از دوربین متمایز کرده‌ایم.
- اولین مسئله این است که فاصله کانونی چشم ما چیزی حدود 22 میلی‌متر است.
- چشم ما حالتی کروی دارد.
- مسئله دوم همین‌جا مطرح می‌شود که زاویه دید ما در اطراف کمتر است.
- ما محیط پیرامون را با جزئیات نمی‌بینیم.
- مسئله سوم اینجاست که اجسام در روبروی ما با جزئیات بیشتری دیده می‌شوند تا نسبت به اطراف.
- تصویری که ما می‌بینیم ترکیبی است از تصویری که دو چشم ما باهم تشکیل می‌دهد.
زاویه دید چشم
- هرکدام از چشم‌های ما به صورت مجزا زاویه دیدی حدود 130 درجه‌دارند.
- وقتی دو چشم در کنار هم تصویر تشکیل می‌دهند این زاویه دید کمتر می‌شود.
- این زاویه دید کمتری که ایجاد شده برای دیدن حرکات و دنبال کردن اشیا بسیار مناسب است.
- مانند دیدن دویدن شیر در یک جنگل ولی در فاصله‌های بسیار نزدیک دچار مشکل می‌شود.
- زاویه دید چشم ما چیزی حدود 40 تا 60 درجه است.
- در این محدوده ما بدون اینکه سرخود را بچرخانیم می‌توانیم اشیا را واضح ببینیم.
- این زاویه دید معادل لنز 50 میلی‌متری نرمال در دوربین فول فریم است.
- مادل با لنز 27 میلی‌متری در دوربین هالف فریم با زاویه کراپ 1.6 است.
- این مقایسه نیز مقایسه بسیار دقیقی نیست بلکه این دوربین‌ها با این لنزها تصویری تقریباً شبیه ایجاد می‌کنند.
- لنزهای بسیار زاویه باز یا واید که در بازار وجود دارد در شکل اجسام اغراق ایجاد می‌کند.
- اجسامی که در جلو هستند بسیار بزرگ‌تر از اندازه معمولی نشان داده می‌شوند.
- در اینجا چشم انسان نسبت به دوربین برتری دارد.
- زیرا چشم انسان هیچ‌گاه در اندازه اجسام تا این مقدار تحریف و اغراق نمی‌کند.
کیفیت وضوح جزئیات
- دوربین‌های در بازار اکثراً کیفیت وضوحی بین 5 تا 20 مگا پیکسل دارند.
- ولی کیفیت وضوح چشم انسان 52 مگا پیکسل است.
- تفاوت فاحشی میان این دو عدد وجود دارد که برتری واضح چشم را نشان می‌دهد.
- این نکته لازم به ذکر است که چشم ما در زاویه دید مفید خود می‌تواند اجسام را با این وضوح ببیند.
- اجسامی که در اطراف وجود دارند به این وضوح دیده نمی‌شوند.
- لازم به ذکر است که چشم ما در زاویه دید مفید خود می‌تواند اجسام را با این وضوح ببیند.
- اجسامی که در اطراف وجود دارند به این وضوح دیده نمی‌شوند.
- چشم ما در موقعیت‌های مختلف عملکرد متفاوتی دارد.
- به عنوان مثال در بعضی مواقع چشم ما به نقاطی که کنتراست بیشتری دارند و از نظر دمای رنگی دمای بالاتری دارند توجه می‌کند.
ثبت جزییات توسط دوربین و چشم انسان
تفاوت‌های دیگری که چشم در ثبت جزئیات با دوربین دارد به این صورت است:
عدم تقارن
- به دلیل فاصله‌ای که میان دو چشم ما وجود دارد.
- بینی ما که در بین این دو چشم قرار دارد ممکن است چشم ما دقیقاً نتواند در جزئیات تقارن را تشخیص دهد.
- ولی دوربین در این زمینه بسیار قوی و دقیق عمل می‌کند.
مشاهده نور کم
- در نورهای کم مثل نور مهتاب یا نور ستاره‌ها چشم انسان در تشخیص رنگ‌ها دقیق عمل نمی‌کند.
- تمام رنگ‌ها را در هاله‌ای میان رنگ‌های تن خاکستری می‌بیند.
- بسیاری از عکاسان نجومی در این مواقع به وسیله عکاسی طولانی عکس‌های بسیار خارق‌العاده‌ای ثبت می‌کنند.
بزرگنمایی
- یکی از تفاوت‌های بزرگ میان چشم و دوربین قابلیت بزرگنمایی دوربین است.
- چشم در این قابلیت به اندازه دوربین پیشرفته نیست.
- در بعضی مواقع نیز بزرگنمایی دوربین باعث می‌شود بعضی از بافت‌ها از بین برود.
- در مثال زیر از یک سطح بافت‌دار عکاسی شده وقتی این سطح 16 درصد بزرگ شده است دیگر بافت عکس پیدا نیست.
حساسیت و گستره دید
- گستره دید مساحتی است که چشم بهترین کیفیت وضوح را در آن منطقه دارد.
- اجسام به بهترین حالت در آن منطقه دیده می‌شوند.
- در این زمینه چشم از دوربین بسیار پیشی گرفته است.
- چشم می‌تواند در زاویه دید بسیار باز تصاویر را بسیار واضح ببیند.
- چیزی حدود دیافراگم 24 در دوربین عکاسی و این قابلیت بسیار شگفت انگیز است.
- چشم انسان مثل یک دوربین فیلمبرداری بسیار با کیفیت عمل می‌کند.
- شاید این مقایسه در تمام زمینه‌ها به صورت کامل و دقیق نباشد.
- در تصویر بالا مقایسه‌ای میان رنگ‌های مختلفی که چشم می‌بیند و دوربین تشخیص می‌دهد انجام شده است.
- چشم ما می‌تواند نورهایی که در رنج نوری دیافراگم 10 تا 14 است را تشخیص دهد.
- دوربین‌های کامپکت در این زمینه زیاد شبیه به چشم نیستند و آن‌ها محدوده‌ای بین دیافراگم 5 تا 7 را پوشش می‌دهند.
- دوربین‌های SLR بسیار شبیه به چشم انسان است و محدوده بین دیافراگم 8 تا 11 را پوشش می‌دهد.
- البته نور محیط نیز به این گستره دید و دیدن رنگ‌های متفاوت بستگی دارد.
- در مثالی که زدیم نور تقریباً نور کمی بود، نور خورشید در حال غروب، و کنتراست در تصویر نیز به این دقت می‌افزاید.
حساسیت
- یکی از توانایی‌های قابل ستایش دوربین عکاسی ثبت لحظات با سرعت‌های بالا است.
- در حرکت‌های بسیار سریع اگر نور محیط مناسب باشد دوربین‌ها می‌توانند با سرعت 3200 عکسی را ثبت کنند.
- کوچک‌ترین حرکتی در دوربین ثبت می‌شود که این سرعت در چشم انسان معادل عدد 1 است.
- قابلیت دیگر همان طور که گفته شد عکاسی نجومی است.
- عکاسان نجومی در نورهای کم با نوردهی‌های طولانی، عکس‌هایی بگیرند که چشم انسان قادر به دیدن آن نیست.
نتیجه‌گیری و مطالعه بیشتر
- مقایسه‌های زیادی بین دوربین و چشم انسان انجام شد.
- در بسیاری موارد چشم انسان برتر بود و بسیاری موارد نیز دوربین.
- در کل نتیجه نهایی عکس و کیفیت عکس زمانی به صورت کامل مشخص می‌شود که عکس ما چاپ شود.
- هنگامی که عکس چاپ می‌شود ما در چاپ بسیار از ایرادهای خود را مشاهده می‌کنیم.
- این نکته نباید فراموش شود که اولین دوربین‌ها بر اساس چشم انسان ساخته شد.
- در واقع ما مدیون چشم خود و ساختار آن هستیم.
- پیشرفت‌هایی که در این زمینه حاصل می‌شود همه و همه بر پایه مهندسی بی‌نظیر چشم انسان است.
تهیه شده توسط EXIF.ir
خیلی عالی